VEFAYI UNUTANLARA GÜN GELİR VEFA LÂZIM OLUR

Her derneğin bir geçmişi vardır. Birileri bir araya gelir uğraşır didinir ve ceplerinden paralar harcar o derneği kurar ve faaliyete geçirirler. Üyeler yaparlar. O üyeler bu derneklerden ya yararlanırlar ya da başkalarının yararlanmasına vesile olurlar. Bir müddet sonra yönetime yeni gelenler eskileri unutur. Onların uğraşlarını görmezden gelirler. Hatta onları yok farz ederler. Vefa denen şey hiç gündeme gelmez.

MÜSİAD Kocaeli şubesinde de durum böyle. Yıllar önce ben, Sait Yavuz, Muammer Karamehmet beyler ile yola çıktık. Ortamda TÜSİAD diye bir iş adamları kuruluşu vardı. Bir başka İş adamları kuruluşu niye olmasın dedik. Araştırdık. İstanbul’da bizim düşüncelerimize uygun MÜSİAD diye bir kuruluşun olduğunu gördük. Kendileri ile görüştük. Kocaeli’ne bir şube açmaya karar verdik. MÜSİAD genel merkez yetkilileri şube açmak için en az 100 üyenin bir araya gelmesi gerektiğini söylediler. O zamanki Kızılay binasının üst katındaki Düğün salonunda bir araya geldik. 100 kişiyi aşmıştık. Ön kayıtları yaparak şubeyi kurulur hale getirdik. Genel merkezden onay alıp şubeyi kurduk. Heyecanımız büyüktü. Çok çalıştık. Cebimizden ciddi paralar harcadık. Ülkümüzün dışında şahıs olarak hiçbir maddi çıkarımız yoktu. Manevi çıkarımız tabii ki beklentimizdi. O da Yaratanımızdandı. Çok yardımlar yaptık. Fuarlara katıldık. Üyelerimizin yurt dışında ticaret yapmalarını teşvik ettik. Uzun yıllar uğraşımız sürdü. Zaman zaman kendi ticari işlerimizi aksattık. Fakat bunları hiç önemsemedik. Zira ideallerimiz gerçekleşmişti. Çok üyemiz yut dışında iş yapar hale gelmişti. Bir müddet sonra yerimizi geriden gelen üyelerimize bıraktık. Ben ticaretten çekilmiştim. Mühendislik ve Müteahhitlik mesleğimi de Kızılay’daki Başkanlık görevim dolayısıyla zaten yapmıyordum. Yeni gelen yönetimler bizim bıraktığımız yerden MÜSİAD Kocaeli şubesini yönetmeye devam ettiler. Ne gariptir ki kimse geriye dönüp bu derneği kimler kurdu. Bunlara bir vefa borcumuz var mı demediler. Maalesef Türkiye çapında derneklerin çoğunluğu böyledir. Herhalde bu bizim insanımızdan kaynaklanıyor. Belediyeler zaman zaman geriye dönüp geçmiş başkanlarını hatırlıyor, lakin yönetim kurulu üyelerini hatırlamıyor. Sanki sadece başkanlar emek vermiş gibi.

Bu sebepten dolayı idealist insanların çoğu bu gibi sosyal görevlere yanaşmıyor. Meydan menfaat umanlara kalıyor.

Ben bu konuda MÜSİAD Kocaeli şubesi yöneticilerine gönül koymuş kişiyim. MÜSİAD Kocaeli şubesinin kuruluşunda emeği geçmiş, Yönetim kurulu üyeliği ve Başkan yardımcılığı yapmış kişiyim. Tabii ki bu dernekten istifade edenlerin hepsinde manevi hakkımız var. Biz başlatmasaydık. Biz uğraşmasaydık. Onlar bugün bu derneğin içinde olamazlardı. Bir menfaatleri varsa bu menfaatleri elde edemezlerdi.

Bugün bize yarın size. Sizin de muhakkak emeğiniz var. Gelecek kuşaklara bir şeyler aktarmak istiyorsunuz. Soruyorum size; Hiç Kocaeli şubesinin tarihini yazmak aklınıza geldi mi? Nereden nereye gelmiş. Hiç üyelerinize ve kamuoyuna bu emekleri aktarmayı düşündünüz mü?

Düşünün. Hatta düşünmekle kalmayın ve bir an önce yapın.

Siz birilerini anarsanız, birileri de ilerde sizi anar. Benden söylemesi.